สังคมแห่งการเรียนรู้ - ความง่ายๆ ที่ไม่ใช่ความเรียบง่าย แต่กลับเป็นความมักง่ายของสังคม

ประเทศไทย สังคมแห่งการเรียนรู้ ความเจ็บปวดภาคประชาชน ที่ถูกกระทำย่ำยีซ้ำแล้วซ้ำอีก จากนักการเมืองที่ได้มาซึ่งอำนาจในการบริหารรัฐกิจ ขาดสามัญสำนึก และมโนคติอันสมควร การขึงพืดขบวนการมีส่วนร่วมครั้งแล้วครั้งเล่า อย่างไม่ยี่หระว่า การดำเนินการเยี่ยงนั้น ผิดเพี้ยนไปจาก สิ่งที่ตนและพวกตนเคยคิดและให้ความเห็นมาในอดีตที่เพิ่งผ่านมา ก่อนที่จะขึ้นมามีอำนาจ ว่าการขึงพืดดังกล่าวเป็นการกระทำที่ไม่ชอบฯ

ขบวนการตัดสินใจ ที่อ้างอิง กรรมการที่ถูกตั้งขึ้นตาม กม. โดยมติการประชุม ครม. ชุดแล้วชุดเล่าที่อ้างว่ามีการดำเนินการที่มีส่วนร่วมจากประชาชนแล้ว การทำโพล การจัดให้มีการรับฟังประชาพิจารณ์แล้ว แม้ว่าจะมีสถานที่ มีบุคคล มีเอกสารอ้างถึง จำนวนมากนั้น แต่กับละเลย กลุ่มประชาชนที่สนใจอยู่เดิม เรื่องที่ควรจะใส่ใจแต่กับละเลย แต่พอเกิดปัญหาสร้างคนเดือดร้อนให้ผู้คนจำนวนมากแล้ว กลับอ้างปัดความรับผิดชอบง่ายๆ ว่า "เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง"

การดำเนินการ ของ คคก.4 ฝ่าย ที่ควรจะต้องรับฟังทุกข้อท้วงติง จากเวทีรับฟังประชาพิจารณ์ และการร้องเรียน ถึงความแข็งแรงมั่นคงของโครงสร้างพื้นฐาน ของโครงการต่างๆ แต่กลับอ้างว่าอยู่นอกขอบเขตอำนาจหน้าที่ในการพิจารณา ทั้งที่ปัจจัยหลักแรกของทุกโครงการที่จะส่งผลกระทบรุนแรง ย่อมมาจากความมั่นคงของเรื่องพื้นฐานทั้งสิ้น ปัญหาของบ้านเมืองสังคมประเทศชาติ ขณะนี้ ล้วนมาจากพื้นฐานของสังคมที่ขาดความมั่นคงเข้มแข็ง จากการไม่ไดรับความรู้และกาีรศึกษาของประชาชน ความเข้าใจและสืบเนื่องเรื่องชาติ วัฒนธรรม ประเพณี จริยธรรม - ความง่ายง่าย ที่ไม่ใช่ความเรียบง่าย แต่กลับเป็นความมักง่ายในการคิดการกระทำต่างหาก ที่ส่งผลให้เกิดความโงนเงนทางสังคมอยู่ในขณะนี้

วันนี้ ภาพความแข็งแรง เหมือนกับเรานำถุงกระดาษมาใส่ขวดน้ำกรดหลายขวด แขวนไว้ที่ข้างฝา จะทิ้งแขวนไว้ได้นานเพียงใด มันแข็งแรงคงทน ที่จะไม่หล่นร่วงลงมาตกแตก สร้างอันตรายอย่างไร - เรื่องง่ายๆ ที่เป็นความมักง่ายเหล่านี้ ที่สร้างปัญหาให้ผู้คนประชาชน มาครั้งแล้วครั้งเล่า รวมทั้งการคาดการณ์ผิด คิดผิด ดำเนินการผิด ของผู้บริหารรัฐฯ ด้วย - ข้อท้วงติงสั้นๆ นี้ ย้ำเตือนอีกครั้ง ผ่านเครือข่ายประชาสังคมใหม่ ที่เป็นผลพวงมาจากความเจริญทางเทคโนโลยี่ และวันข้างหน้าวันที่ขวดน้ำกรดมันตกลงมาแตก สังคมนี้อาจจะตระหนักรู้ว่า "ความง่ายๆ ที่เป็นความมักง่ายของสังคม ควรต้องถูกเยียวยาแก้ไข"

ประสพการณ์อันเจ็บปวดที่พึ่งผ่านไปของสังคม ไม่ได้สร้างภาพอะไรใหม่ เมื่อครั้งที่ "ภัยสึนามิ" ถูกเตือนแล้ว ล่วงหน้าหลายปี ผู้คนขาดความรู้ความใส่ใจสนใจที่จะเฝ้าระวังแจ้งเตือน จนเกิดเหตุสลดที่หลายพันชีวิตต้องดับสูญ บทเรียนที่ทรงคุณค่าแม้จะเจ็บปวด แต่จะเจ็บปวดและล้มเหลวซ้ำ เพราะมันไม่ได้ให้อะไรในการเรียนรู้ของสังคมเลย เราผ่านเลย ลืมเลือน ทุกเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว แล้วก้อพากันเดินเตะก้อนหิน ก้อนเดิมๆ แบบซ้ำซาก เจ็บครั้งหนึ่งก็หันมองมันครั้งหนึ่ง เป็นอยู่แบบนั้น.-